Εγώ στο κέντρο και γύρω γύρω σύννεφα

Κοιτάζω δεξιά, αριστερά, μπρος, πίσω, δεν με βλέπω πουθενά. Ή καλύτερα δεν βλέπω το πρόσωπό μου... τι να έχει γίνει άραγε; Βλέπω τα χέρια, τα πόδια, το σώμα μου, όμως δεν μπορώ να δω το πρόσωπό μου. Γυρίζω γύρω γύρω με σταθερό άξονα τα πόδια μου. Αλλά δεν γυρίζω εγώ, ο κόσμος γυρίζει γύρω μου... Φτάνει, ζαλίστηκα. Ξαφνικά καταλαβαίνω την αλήθεια... είμαι το κέντρο του κόσμου... πώς αλλιώς τα πάντα είναι γύρω μου και μάλιστα περιστρέφονται και τόσο όμορφα; Μα τι μοναξιά που υπάρχει στο κέντρο... Είμαι ταυτόχρονα μέσα σε όλα, αλλά και τόσο αποστασιοποιημένος. Και η ευθύνη... όλα εξαρτώνται από μένα, πώς θα τα ελέγξω όλα, και το χειρότερο, αν εγώ δεν κάνω το σωστό, πώς θα συνεχίσει να λειτουργεί ο κόσμος; Νοιώθω νευρικός, αγχωμένος, αλλά κανείς άλλος δεν μοιάζει να συμμερίζεται τα αισθήματά μου, βλέπω γύρω χαρούμενους, χαλαρούς ανθρώπους. Πώς τολμάν; Εγώ να αγχώνομαι, να λυπάμαι και αυτοί να μην νοιάζονται... Δεν αντέχω άλλο, τρέχω να σε βρω, να σου πω το πρόβλημά μου. Με κοιτάζεις με περιέργεια, ίσως και κάποια συγκατάβαση, καθώς μου απαντάς οτί δεν μπορεί να είμαι το κέντρο του κόσμου, καθώς εσύ είσαι αυτό. Μου εξηγείς τα περί περιστρεφόμενου κόσμου, μόνο που στο κέντρο του δεν βρίσκομαι πλέον εγώ αλλά εσύ. Πώς γίνεται όμως αυτό; Γίνεται να είμαστε και οι δύο στο κέντρο του κόσμου; Και αν ισχύει κάτι τέτοιο, γιατί νοιώθω τόση μοναξιά; Ξαφνικά νομίζω πως καταλαβαίνω... και οι δυο έχουμε δίκιο, απλά ο καθένας μας αναφέρεται στον δικό του προσωπικό κόσμο, ο οποίος δημιουργείται από μας τους ίδιους και τοποθετεί εμάς στο κέντρο του. Δηλαδή υπάρχουν πολλοί κόσμοι, τουλάχιστον ένας για κάθε άνθρωπο του πλανήτη ( χωρίς να υπολογίζουμε τα άλλα ζώα αλλά και τους σχιζοφρενείς, οι οποίοι συχνά έχουν πολλές προσωπικότητες). Δηλαδή για να σε φτάσω θα πρέπει και οι δύο να βγούμε λίγο απ τον ιδιωτικό μας κόσμο και να πλησιάσουμε... Προσπαθώ να το κάνω, αλλά δεν μπορώ, είναι δύσκολο, αφού μια ζωή δεν χρειάστηκε να βγω. Ίσως αν συνεχίσω να προσπαθώ να το καταφέρω... πράγματι, ο κόσμος άρχισε να περιστρέφεται πιο αργά και ναι!... μπορώ να δω το πρόσωπό μου... θαμπά, αλλά ξεχωρίζω κάπως την αλλαζονεία που είναι χαραγμένη και την εξαφανίζω... όχι τελείως, κάτι τέτοιο θα ήταν αλλαζονικό, αλλα καθαρίζω αρκετά τα μάτια μου ώστε να δω καθαρά... δεν είχα προσέξει ότι έχεις τόσο όμορφο χαμόγελο!