Είναι μόνο θέμα χημείας;

Κάτι που με απασχολεί εδώ και αρκετά χρόνια, τουλάχιστον από όταν πέρασα στο πανεπιστήμιο, ίσως και νωρίτερα, είναι η φύση της σκέψης και των συναισθημάτων. Ένα από τα πρώτα πράγματα που μαθαίνει ένας μελλοντικός φαρμακοποιός, αλλά και όποιος άλλος μελετά Φυσιολογία είναι ότι όλα τα συναισθήματα, οι αισθήσεις, ακόμα και οι σκέψεις μας, δεν είναι τίποτα άλλο από το αποτέλεσμα βιοηλεκτροχημικών (υπάρχει τέτοια λέξη άραγε;) διεργασιών. Κάθε ανάμνηση που έχουμε, είτε ευχάριστη είτε δυσάρεστη, είναι αποτέλεσμα συγκεκριμένων συνδέσεων μεταξύ εγκεφαλικών κυττάρων. Έτσι, αρκεί η εφαρμογή ήπιου ηλεκτρικού ρεύματος στα αντίστοιχα κύτταρα, για να ξεχάσεις μια για πάντα τη γεύση του παγωτού, τον ήχο της κιθάρας σου, το πρώτο σου φιλι... Τόσο απλά. Όπως αφαιρείς ένα σπυράκι που σε ενοχλεί, έτσι εύκολα μπορείς να αφαιρέσεις από την μνήμη σου αυτά που έχεις ζήσει. Μια άλλη παρόμοια βιοχημική διεργασία είναι και ο έρωτας. Έτσι, το πασίγνωστο καρδιοχτύπι όταν τον/την βλέπεις, ο κόμπος στο στομάχι , τα όνειρά σου που περιστρέφονται γύρω απ' αυτόν/ήν, δεν είναι τίποτα άλλο από το αποτέλεσμα της υπερέκκρισης σεροτονίνης, ντοπαμίνης, οξυτοκίνης και άλλων ορμονών (τις οποίες δεν θυμάμαι ή τουλάχιστον δεν θέλω να θυμάμαι). Συγχαριτήρια λοιπόν αγαπητέ φοιτητή, μόλις πέρασες με άριστα την Φυσιολογία. Το εννιάρι είναι δικό σου( το δέκα το χασες λογω εκείνων των ορμονών που δεν θυμάσαι ή δεν θέλεις να θυμάσαι)! Με το να διαλέξεις φυσιολογία όμως ως μάθημα επιλογής, έχασες αυτόματα το δικαίωμα συμμετοχής σε ένα άλλο, πολύ σημαντικό μάθημα: την Μαγεία!!!! Γιατί πού πάει η μαγεία του έρωτα όταν γνωρίζεις ακριβώς ( ή σχεδον ακριβώς, είναι κάποιες καταραμένες ορμόνες που μου ξεφεύγουν) πώς αυτός δημιουργείται μέσα στο νευρικό σου σύστημα; Πώς μπορείς να ορκίζεσαι αιώνια αγάπη, όταν ξέρεις ότι η παραγωγή των ορμονών της σταματά σχεδόν πλήρως μετά από 2 χρόνια το πολύ, γεγονός που συνήθως συνεπάγεται την λήξη του έρωτα; Πώς μπορούμε να κάνουμε τον έρωτα να μείνει( όπως ρώτησε κάποτε μια πριγκήπισσα έναν παράνομο), όταν μάλιστα το ίδιο το σώμα μας φροντίζει να τον διώχνει σε ένα-το πολύ δυο-χρόνια; Πώς μπορείς να πιστέψεις στην ανωτερότητα της ψυχής, όταν το μυαλό σου σου υπαγορεύει ότι η ψυχή δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση; Αυτά τα ερωτήματα αποτελούν την εξέταση στη μαγεία και εγώ , παρά τον καλό βαθμό μου στην γνώση του σώματος( ή καλύτερα εξαιτίας του), δεν έχω σοβαρές ελπίδες να περάσω το μάθημα αυτό, ούτε καν με βάση! Αυτό βέβαια είναι μια θυσία που πρέπει να αποδεχτεί όποιος θέλει να κατανοήσει την λειτουργεία του σώματος, καθώς η μαγεία είναι στενά συνδεδεμένη με την ψευδαίσθηση και για να κατανοήσεις, πρέπει να σκίσεις πρώτα τα πέπλα της ψευδαίσθησης...Όμως το κόστος είναι ότι θα δυσκολευτώ πιο πολύ να δοθώ στον έρωτα και να τον κάνω να μείνει, θα φοβάμαι πάντα μήπως μια εκφύλιση του νευρικού μου συστήματος με κάνει να ξεχάσω ποιος είμαι... Το κόστος είναι πραγματικά μεγάλο...