Εθισμένοι... αλλά σε τι???

Εθισμός... Μια λέξη με πολύ έντονο αρνητικό νόημα, η οποία χρησιμοποιείται πάρα πολύ κυρίως συνδεδεμένη με επικίνδυνες ουσίες( εθισμός στην νικοτίνη, εθισμένος στην κόκα κ.ο.κ, τα παραδείγματα είναι άπειρα). Τι σημαίνει όμως εθισμός? Σύμφωνα με το wiktionary (καλά, καλά, μη βαράτε, ξέρω, δεν είναι αξιόπιστο... είναι όμως τζάμπα... μεγαλο συν για ενα φτωχο φοιτητή!) :''εθισμός αρσενικό. το να αποκτάς μια συνήθεια. καταναγκαστική συνήθεια που επηρεάζει τη συμπεριφορά και τον ψυχισμό και είναι δύσκολο να διακοπεί''. Ώπ, περίμενε λίγο... Αυτό μας οδηγεί σε παράξενες διαπιστώσεις. Ας κάνουμε ένα τεστ λοιπόν.Έστω ότι κάθεσαι και βλέπεις την αγαπημένη σου σειρά στην τηλεόραση και πάνω στο καλύτερο σημείο κόβεται το ρεύμα. Ποιά θα είναι η αντιδρασή σου: a)θα σηκωθείς και θα κάνεις κάτι άλλο,b)θα κάνεις κάτι άλλο μέχρι να έρθει το ρεύμα ή c) θα αρχίσεις να βρίζεις ολο το προσωπικό της ΔΕΗ( μαζί με τους συγγενείς τους, φυσικά) και θα περιμένεις να έρθει το ρεύμα κοιτώντας στο μεταξυ με ορθάνοιχτα μάτια όλο αγωνία την οθόνη. Ααχά... το c λοιπόν... καλά το φαντάστηκα. Άλλωστε και εγώ, που δεν θεωρώ τον εαυτό μου σκλάβο του χαζοκουτιού, έναν-δυο διαλεχτούσ χαρακτηρισμούς για την επιχείρηση ηλεκτρισμού θα τους έριχνα. Άρα αυτομάτως χαρακτηρίζομαι εθισμένος στην τηλεόραση... Ας το προχωρήσουμε όμως λίγο παραπέρα... Έστω λοιπόν ότι έχω μια κοπέλα την οποία έχω γνωρίσει σχετικά πρόσφατα(ναι, έχει σημασία). Όταν είμαι μαζί της είμαι απίστευτα γλυκός και τρυφερός... νοιωθω πραγματικά ευτυχισμένος... αλλά όταν λείπει από κοντά μου, η απελπισία με τυλίγει, την σκέφτομαι συνέχεια, δεν μπορώ να την βγάλω από το μυαλό μου. Άρα έχουμε μια'' καταναγκαστική συνήθεια'' η οποία ,όπως φαίνεται από την ασυνήθιστη τρυφερότητά μου, '' επηρεάζει την συμπεριφορά και τον ψυχισμό'' Άρα, είμαι ξεκάθαρα εθισμένος στην αγαπημένη μου. Τα παράδοξα παραδείγματα μπορούν να συνεχιστούν για πολύ, αλλά δεν βρίσκω τον λόγο... Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι διαπίστωσα έναν τύπο εθισμού, τον οποίο τον συναντάς στο σύνολο ίσως των ανθρώπων και είναι ο πιο ύπουλος εθισμός από όλους: Ο εθισμός στην ευτυχία,ή καλύτερα στο κυνήγι της. Θα μου πεις, το να κυνηγάς την ευτυχία δεν είναι κακό, η ευτυχία πρέπει να είναι ο πρώτος στόχος του ανθρώπου. Οκ, δεν διαφωνώ ως εδώ... αλλά πώς ορίζει ο καθένας μας την ευτυχία??? Και το κυριότερο, όταν εκπληρώσει τον στόχο του, θα είναι πραγματικά ευτυχισμένος??? Από την εμπειρία μου μεχρι τώρα, μάλλον όχι... γιατί υπάρχει μια τάση να μην είμαστε ευτυχισμένοι με τις επιτυχίες μας, αλλά να θέτουμε ολοένα και μεγαλύτερους και, συχνά, ανέφικτους στόχους. Το αποτέλεσμα?? Να είμαστε συνέχεια ανικανοποίητοι. Αυτό λοιπόν που διαπιστώνει κανείς όσον αφορά την ευτυχία είναι το εξής: το πρώτο βήμα για να την προσεγγείσουμε( γιατί δεν μπορείς να πετύχεις την απόλυτη ευτυχία, μπορείς όμως να την πλησιάσεις) είναι να αποβάλουμε αυτόν τον παράλογο εθισμό στο κυνήγι της και να κοιτάξουμε λίγο πίσω και δίπλα μας, σε αυτά που έχουμε ήδη πετύχει, χωρίς φυσικά να σταματήσουμε να βάζουμε νέους στόχους. Απλά πρέπει να χαλαρώσουμε λίγο... Έτσι ίσως καταφέρουμε να απελευθερωθούμε από το καθημερινό ''σύνδρομο στέρησης'' που εκφραζεται με συνεχές άγχος και αδυναμία να νοιώσουμε πραγματικά χαρούμενοι...