Τονικοχρονικοί σπασμοί

Τικ.
Η κάθε μέρα γίνεται λίγο μικρότερη.
Τακ.
Ίσως επειδή το εγώ όσο μεγαλώνει, τρώει περισσότερα δευτερόλεπτα για να συντηρηθεί.
Τικ.
Όσο είμαστε νέοι αφήνουμε τα δευτερόλεπτα να ξεχύνονται ελεύθερα από το σακούλι του χρόνου και γελάμε σκορπίζοντάς τα στον αέρα.
Τακ.
Όταν βλέπουμε το σακούλι να αδειάζει, τρέχουμε πανικόβλητοι να το δέσουμε. Τότε ανακαλύπτουμε πως ποτέ δεν είχαμε το κορδόνι.
Τικ.
Η ύπαρξη του χρόνου είναι απαραίτητη για την κοινωνία μας. Κάθε στιγμή μπαίνει σε μικρά καλουπάκια όμορφα ταξινομημένα στη σειρά, για να μπορούμε να έχουμε το μυαλό μας ελαφρύ και ήσυχο.
Τακ.
Όμως πώς μπορεί κανείς να αποδείξει ότι ο χρόνος υπάρχει και δεν είναι μια απλή ψευδαίσθηση, ένα δημιούργημα του μυαλού μας, όπως όταν συλλαμβάνει μήκη κύματος φωτός και δημιουργεί χρώματ...
ΤΕΛΟΣ ΧΡΟΝΟΥ. ΛΥΠΑΜΑΙ, ΧΑΣΑΤΕ.