Μαθαίνουμε να παλεύουμε, πάντα να παλεύουμε,
αλλά τελικά κανείς δεν θα μας μάθει να χάνουμε...
άλλωστε δεν χρειάζεται , ποτέ δεν θα χάσεις, όλα θα είναι πάντα καλά...
μούδιασμα...
προσπαθείς να νοιώσεις κάτι, οτιδήποτε, αλλά μάταιος κόπος.
Οι φωνές σου αντηχούν στο πίσω δωμάτιο της σκέψης σου, αλλά πώς να ανοίξεις τη πόρτα;
Θέλεις στ' αλήθεια να την ανοίξεις;
Πάντα πρέπει να φοβάσαι τις κλειστές πόρτες, πάντα αυτό έλεγε...
Όχι!
Δεν θέλεις να πας εκεί, δεν πρέπει να πας εκεί, ξέρεις πως θα πονέσεις, άστο...
Ωραία δεν περνάς πίσω από τις κλειστές τις πόρτες;
Αλλά ξέρεις πως δεν μπορείς να μείνεις εδώ, όχι για πάντα...
Και η πόρτα ανοίγει...
εγώ γιατί αγχώθηκα και είμαι σίγουρη πως θα δω τρελλοόνειρο τώρα που πάω για νάνι;!
ΑπάντησηΔιαγραφή